Akupunktura pierwotnie rozwinęła się w starożytnych Chinach tysiące lat temu. Jednak praktyka ta przybrała wiele form na przestrzeni wieków z różnymi modalnościami, zasadami i terminologiami stworzonymi przez inne narody, które ją przyjęły. Znajomość różnic między metodami wschodnimi i zachodnimi może pomóc w wyborze najlepszego działania i leczenia wspomagającego.
Pochodzenie na Wschodzie
Kamienne noże i spiczaste kamienie były pierwszymi igłami, które łagodziły stres i choroby, kiedy akupunktura została po raz pierwszy zastosowana w Chinach w epoce kamiennej około 3000 pne. Epoka brązu dynastii Shang. W tym okresie rozwinął się również system meridianów lub kanałów energii.
W latach 475-221 pne dodano moxibustion, patologię meridianów i wnętrzności, punkty akupunkturowe, wskazania, przeciwwskazania i 9 igieł. Więcej zmian, takich jak używanie palców lub „tsun”, ziół i akupresury, stwierdzono od 960 do 1368 r.
Zachodnia akceptacja
W latach 1644-1911 akupunktura i inne tradycyjne chińskie leki były sprzedawane przez Chiny z innymi krajami, takimi jak Japonia, Francja, Hiszpania, Portugalia i Korea, pomimo dekretu zakazującego tej praktyki. Do 1900 roku kilka krajów arabskich, azjatyckich i europejskich odkryło już korzyści terapeutyczne i przyjęło metody akupunktury, kontynuując badania i rozwój.
W latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku tradycyjne chińskie metody połączono z zachodnimi odkryciami, aby ulepszyć system i techniki, w tym znieczulenie akupunkturą. Stany Zjednoczone zostały po raz pierwszy wprowadzone do leczenia w 1916 roku, chociaż minęło prawie 60 lat, zanim naród zaakceptował je jako skuteczne i niezawodne.
Zrozumienie różnic
Ponieważ Amerykanie mają trudności ze zrozumieniem lub zaakceptowaniem Qi lub energii życiowej, która według Chińczyków przepływa przez organizm człowieka, akupunktura musiała ewoluować zgodnie z zachodnimi standardami, prowadząc w ten sposób do powstania nowoczesnej lub medycznej akupunktury. Jest to korzystne, gdy próbuje się połączyć lub zastosować tradycyjne leczenie z nowoczesną medycyną, ponieważ lekarze, kręgarze, fizjoterapeuci i osteopaci używają tych samych nowych terminologii, podstaw diagnozy, leczenia i systemów.
Zachodnia akupunktura zasadniczo kładzie nacisk na perspektywę naukową, a nie na filozoficzne zasady TCM. Termin „akupunktura” wywodzi się z języka zachodniego od łacińskich słów „akus” i „pungere”, co oznacza igłę i ukłucie.
